On the Borderline

Het zijn bijzondere dagen, mijn laatste dagen in Nederland. Het zijn niet alleen de dagen van kerstmis, wat typisch zo'n tijd dat is waarin ik meestal het tijdsbesef aardig kwijtraak. Het witte sneeuwlandschap met een paar voetstappen erin biedt mij een vragende aanblik. De tijd lijkt er even stil te staan. Het is nog aparter met het vooruitzicht voor zo'n zeven maanden te vertrekken naar een land met (hoofdzakelijk) geen sneeuw. Het is voor mij nu dan ook vooral de tijd van afscheid nemen. Afscheid van alle dierbaren die ik hier achterlaat. Zo'n afscheid valt niet altijd mee, het is dat typische moment alsof twee wegen even lijken te scheiden, terwijl ze later ongetwijfeld weer bij elkaar komen. Een tijdelijk afscheid. Ieder afscheid brengt een apart gevoel met zich mee en ieder afscheid vormt, zoals Salvador Dali het treffend omschreef, de geboorte van een herinnering. Op zo'n punt komen verleden en toekomst even samen en schudden elkaar in het stukje niemandsland dat ‘grens' heet. Dit punt is precies de grens waarop ik op dit moment sta.

Wat is een grens eigenlijk? Een grens bepaalt waar de een gaat en waar de ander stopt. Precies daar waar de ene persoon met de juiste papieren vrolijk doorwandelt, blijft de ander bedeesd of juist gelukkig achter. Vaak zijn het arbitraire maar voldongen feitelijkheden. Families werden gesplitst toen de Berlijnse muur in 1961 in korte tijd werd opgetrokken en een vergelijkbaar verschijnsel zien we nog op veel plekken in de wereld (helaas) terug. Wat gebeurt er met de wereldkampioen als een bal over de lijn is maar door de grensrechter niet wordt gezien? Wacht je netjes achter de lijn bij het postkantoor? Wat moet je met zo'n grens? Steek je hem over, omdat hij zo aanlonkelijk lijkt, of blijf je staan, weerhouden door het onbekende aan de andere kant? Grenzen opzoeken is iets wat veel mensen intrigeert: iets doen wat eigenlijk niet kan, of iets zeggen wat eigenlijk niet mag. En zeg nou zelf, is niet alleen een fantasie grenzenloos?

De afgelopen tijd heb ik naar deze reis toegeleefd. Met de volle overtuiging stort ik mij erin, met de bedoeling er rijker en wijzer van terug te keren. De flow van het bedenken, het regelen en van de voorpret is nu bijna voorbij en het moment is daar dat ik op de grens sta van het afscheid nemen. 'Sir, passport please', bromt de douanebeambte. Ik ontwaak uit mijn fantasie. Precies daar sta ik even stil op de grens van twee levens.

Reacties

Reacties

pa

Hou die flow vast, Marc ... dan kom je er wel.

En weer terug.

Femke

Gave titel ;)

Nu hoor ik Madonna in gedachten op de achtergrond...hele goede reis en over zo'n grens ben je veel sneller heen dan je denkt (zowel heen als terug als het niet mocht bevallen)! Hahaha!

Sterkte verder met afscheid nemen en een hele goede vlucht! Ik ben nu al benieuwd naar je verhaal over je temperatuurshock :)

Maanfee

Nog niet daar en ook niet meer hier

Ga maar met de flow,

je weet het, flow is gemaakt van rose champagne taart en zwart en blauw icing

liefs Maanfee

Chiel Kleisen

Marc, velen zijn je voorgegaan, ook uit mijn familie, en velen zullen je navolgen, ook uit mijn familie, maar het heeft allen goed gedaan en het zal allen goed doen.

Nu begint pas je eigen leven als volwassen wereldburger. Nu mag je laten zien wie je bent geworden. Ik heb je alleen meegemaakt bij je eindpresentatie en heb gezien dat het gaat lukken.

Groet, Chiel.

Succes en dat veel mooie zaken je pad mogen kruisen.

mama

Je grenzen opzoeken is een mooi fenomeen: je groeit ervan en het geeft reflexie achteraf..
Mocht je je grenzen gaan verleggen dan biedt dat wederom nieuwe kansen en mogelijkheden: "that's life".
Gedachten zijn vrij, gaan over alle grenzen heen: lieve Marc, you are always on my mind... xxxxxxx

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!