Lesgeven valt soms niet mee. Iedere week bevat een berg schrijfopdrachten, leesopdrachten, een proefwerk en ga zo maar door. De planning is strak omdat aan het einde van de 10-weekse periode een examen loert. Er is dus niet al te veel tijd voor variatie, maar soms kan het!

Vandaag had ik zo'n dag met variatie. Lesgeven in het Engels op CEDEI is immers niet alleen maar grammatica en woordjes leren, maar ook een stukje interculturele uitwisseling. Daarom besloot ik om mijn leerlingen wat over Nederland te leren. Natuurlijk had ik ze al regelmatig tussendoor wat dingen verteld, maar vandaag was het tijd voor een retourtje lage landen.

Gewapend met een 30-tal dia's getiteld 'Journey from Ecuador to the Netherlands' begeef ik me naar het klaslokaal. Onze reis begint in Quito, vanwaar een KLM-vliegtuig richting Amsterdam vliegt, maar niet alvorens een stopover te maken op een van de Antillen. Ik vertel de studenten over onze koloniën in het Caribisch gebied en dat je hier zo lekker rustig op het strand kunt liggen terwijl de vliegtuigen overvliegen. De meesten kennen ze wel en enkelen zijn er zelfs al eens geweest. Even later vliegen we door naar Schiphol. Onze tour door Nederland begint in Amsterdam, waar we de grachtengordel bezoeken en enkele highlights bekijken, zoals het Anne Frankhuis, het Van Goghmuseum en niet te vergeten de Amsterdam ArenA. Anne Frank is niet bij iedereen bekend, maar sommige meiden weten te vertellen dat zij een dagboek heeft geschreven. Het Ajax-stadion geniet bij de jongens logischerwijs meer populariteit. Het verhaal dat Van Gogh zijn oor heeft afgesneden is zelfs bij een van mijn studenten bekend; ik sta perplex.

De volgende stap in mijn rondreis is enigszins persoonlijk gekleurd: ik ga door naar mijn geliefdeDelft, waar ik wat laat zien van de grachten, de TU en natuurlijk het Delfts blauw. Een jongen die graag elektrotechniek wil studeren laat ik zien waar dat in Delft kan en natuurlijk vergeet ik de winterse sneeuwpret op het dak van de universiteitsbibliotheek niet. Er komen wat droge feitjes over Nederland voorbij: het inwontertal, de taal, de munteenheid. Als ik vraag hoeveel inwoners Ecuador heeft komt het getal van 15 miljoen naar boven.

Dan de schok: 'There are no mountains in the Netherlands'. Dit is iets wat ik een aantal keer moet herhalen, opnieuw uitleggen en wederom herhalen, want het valt moeilijk te bevatten voor mensen die hun levenlang op een hoogte van 2500 meter het Andesgebergte wonen. Ik besluit het maar te gebruiken als een snel bruggetje richting de fiets. De plaatjes van fietspaden, volgepropte fietsenstallingen bij het station en fietsen aan bruggetjes geketend doen het erg goed. Natuurlijk vergeet ik de oranjes niet te noemen en de bijbehorende oranjegekte.

'Een kwart van het land ligt onder de zeespiegel.' En ik laat ze het welbekende kaartje zien van wat er gebeurt als dit allemaal onderstroomt. 'Hey, it looks like a dinosaur man!' is een van de meest intelligente reacties die ik hierop krijg. De Deltawerken daarentegen ogen veel bewondering, helemaal als ik laat zien dat je er zelfs overheen kan fietsen! De meisjes worden zichtbaar blij van de gekleurde velden met tulpen en natuurlijk de onvermijdelijke molen. Dat je in een land met veel water en wind goed kunt zeilen laat ik met een paar foto's van de laatste zeilweekendjes zien. 'Hey: there's our teacher!' Jazeker.

We gaan snel door met de meest populaire sporten van Nederland en ik begin natuurlijk met wat plaatjes van het WK voetbal. Dat Nederland tweede is geworden en Spanje eerste is in Ecuador zeer zeker doorgedrongen en de jongens kunnen namen als Arjen Robben, Wesley Sneijder en Rafael van der Vaart feilloos (op de uitspraak na dan) opdreunen. Schaatsen is natuurlijk een andere oerhollandse sport. Als ik een foto laat zien van een bevroren meer met schaatsers erop krijg ik meerdere malen de vraag of dat niet gevaarlijk is. Vervolgens door naar hockey wat ze maar raar vinden (in Amerika is dat een meidensport), wielrennen en zwemmen.

Via drop ('Yeah I tried that!'), haring ('Bleh'), kaas en Heinekenbier ('I like that' aldus een 12-jarige) gaan we door naar de Nederlandse woordenlijst en ik leer mijn studenten hun eerste basiswoorden Nederlands. Hierna sluit ik af met een filmpje: '15 miljoen mensen', de oude Postbank-reclame, wat ook op Ecuador slaat gezien het huidige inwonertal. Het is een vrolijk filmpje dat laat zien hoeveel mooie en leuke dingen er in Nederland zijn. Tegelijkertijd doet het de luisteraar ook beseffen hoe goed inwoners van Nederland het eigenlijk wel hebben. Ik krijg een brok in mijn keel en schaam mij stilletjes bij het horen van de tekst:

Het land dat zorgt voor iedereen

Geen hond die van een goot weet

Met nasiballen in de muur

En niemand die droog brood eet

Gelukkig verstaan mijn studenten de tekst toch niet. Blij gaan ze huiswaarts met een schrijfopdracht over de verschillen tussen Ecuador en Nederland. Ik ruim het lokaal op en wandel naar buiten, de straat op. De straten van Ecuador, tegenwoordig het land van 15 miljoen mensen. Bij het oversteken moet ik wachten op een auto; ik wacht in de goot en ontwijk een zwerfhond. Ik wandel via de trappen het centrum uit en sta even stil bij een bedelaarster die hier zichtbaar vermagerd een paar centen probeert te verdienen. Ik geef haar een kwartje. Snel loop ik door. Op zoek naar de nasiballen.

http://www.youtube.com/watch?v=h8b_et-rfyM&feature=related