Vandaag slapen we uit tot half 8 en doen we rustig aan bij het ontbijtje. We rijden naar Light for the Children, waar de monteur helaas niet aanwezig is voor de aansluiting van de kookketels. Dit komt waarschijnlijk omdat vandaag het grote feest is van de stedenband en alle gemeentemedewerkers daar bij zijn. We besluiten een rondje te rijden door de sloppenwijk Epako. Hier is ondanks de soms erbarmelijke toestanden ook vooruitgang te zien. Zo heeft een deel van Epako nu elektriciteit gekregen en zijn hier en daar ook winkels. We lopen ook kort over de begraafplaats, waar uitzonderlijk veel kindergraven liggen. Maar dat niet alleen, ook de graven van volwassenen tonen dat mensen hier zelden ouder worden dan een jaar of 50.

We stoppen bij een ander project, bedoeld om gehandicapte kinderen uit de wijk op te vangen en therapie te geven. Helaas heeft de lokale overheid de geïnstalleerde voorzieningen niet onderhouden: er is geen elektriciteit meer, geen water en dus geen toilet, het ventilatiegat in het dak is niet meer afgedekt waardoor de regen naar binnen komt en de verf bladdert van de muren. En in plaats van gehandicapte kinderen is er een regulier kleuterklasje met een juf.

Het is een terugkerend verhaal: wat vanuit Nederland bedacht wordt, past niet bij de lokale gewoonten waar gehandicapte kinderen uit het openbare leven worden gehouden. Bovendien ontbreekt hier een lokale kracht die zaken in stand kan houden, dus vervalt een mooi idee al snel. Hoewel het triest is om te zien hoe dergelijke projecten met zoveel potentie een stille dood sterven en je je afvraagt wat het nut is geweest van al dat geld en de tijd die erin zijn gestopt, geeft het wel het belang aan van korte lijntjes naar een lokale organisatie die zich met een groot hart en veel energie inzet voor het goede doel. Gelukkig hebben we met Henk van Light for the Children zo iemand te pakken!

's Middags rusten we uit in de lodge en gaan op tijd eten. 's Avonds bezoeken we de voorstelling "KLEURRYK", een toneelstuk waarin kinderen uit zowel Gobabis als uit Drachten meespelen.

Ze hebben het stuk al in Friesland gespeeld. Het is een ontroerend stuk over de verschillen tussen arm en rijk, zwart en wit. In de zaal zitten veel kinderen uit Epako die uitbundig meezingen. Na het toneelstuk worden we uitgenodigd in de lokale discotheek van Epako. Hier brengt de jeugd van Epako de avond door. En hoewel we natuurlijk opvallen (een blanke groep middenin een zwarte gemeenschap) worden we warm onthaald en we dansen mee op de beats van de DJ.