Weer thuis

Vrijdag is alweer onze laatste dag in Gobabis. Deze ochtend vertrekken we om 7 uur richting wildreservaat Harnas. Het is bijna twee uur rijden, voornamelijk over gravel. In Harnas worden veel roofdieren gehouden en verzorgd. Sommigen worden weer in het wild uitgezet. Het is weliswaar achter hekken, maar omdat de dieren een enorm leefgebied tot hun beschikking hebben lijkt het bijna op een Safari. Wij worden door de gids en een aantal vrijwilligers rondgeleid en zijn bij het voederen aanwezig. Op ongeveer een meter afstand staan we oog in oog met een hongerige leeuw die een lap ezelvlees van enkele kilo's toegeworpen krijgt.

Gelukkig staat er wel een hekje tussen. Het is prachtig om te zien. Dezelfde avond worden we uitgenodigd bij Henk (voorganger en coördinator van Light for the Children) en zijn gezin thuis. Hij is ons erg dankbaar voor het plaatsen van de zonnecellen en de stoelen die we hebben kunnen geven dankzij alle donaties.

Zaterdag is onze dag van vertrek en bestaat uit rustig opstaan en ontbijten. Het wordt nog even spannend op de terugrit richting het vliegveld. We hebben niet goed gekeken naar de brandstofmeter en met één streepje op de meter moeten we toch nog ergens tanken onderweg. Er is echter maar een pomp op de 150 km tussen Gobabis en Windhoek in het dorpje Witvlei. Ter plekke is de pomp echter verlaten. Ik vraag wat rond in de lokale winkel en het postkantoor. Een jongen die er woont helpt mee met zoeken: "The guy should be somewhere around". Na 10 zweterige minuten komt hij gelukkig aangelopen en tankt beide auto's vol.

Na een geslaagde terugreis staan we de volgende ochtend ineens weer op Schiphol. Een week Namibië ligt achter ons. Een week die voelt als een maand door alles wat we hebben meegemaakt en de indruk die dit heeft gemaakt. En hoewel een week veel te kort is voor al het mooie dat Namibië te bieden heeft, hebben we toch een indruk en een gevoel gekregen. Achter ons liggen de indrukken van een prachtig land met heel veel vrolijke mensen en heel veel kinderen. Veel mensen die bereid zijn te helpen als dat nodig is en zelfs als ze zelf niet veel te geven hebben daar moeite voor doen. Mensen die dankbaar zijn dat ze een baan hebben en iets kunnen betekenen voor hun naasten. Maar de donkere kant van Namibië is dat velen die hier geboren worden opgroeien zonder kansen en vooruitzichten. Ze zijn afhankelijk van de grillen van de dag en de gunsten van anderen om zich heen. Het contrast tussen Schiphol en de wereld die we zojuist achter ons laten kan bijna niet groter. `See Buy Fly´: de horloges glinsteren bij de juweliers en het schoonmaakpersoneel is weer lekker chagrijnig. Welkom terug. Na ruim 10.000 km rollen onze tassen van de lopende band. Vol van alle herinneringen en ervaringen grijp ik mijn tas. Ons zeg baie dankie en tot ziens!

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!